در کمیجان اراک، مدت تقریباً هفتاد سال پیش، مدرسۀ علوم‏‎ ‎‏دینی شخصی به نام میرزا علی اصغر بنا و اتمام نموده، جهت تدریس و تعلیم علوم‏‎ ‎‏دینی که تا حال، هیچ گونه استفاده نشده و پدرم مدت دو سال، خواست که شاگردانی‏‎ ‎‏تعلیم نماید که آن هم با بی استقبالی مردم روبه رو شد. ولی مدرسۀ مذکور دست تولیت‏‎ ‎‏وراث واقف، معموره است که عبارت از: چند عدد حجره و یک سالن مسجد نماز‏‎ ‎‏می باشد. ولی در کمیجان، چون مساجد زیادی وجود دارد، شاید در این مسجد، ماهی‏‎ ‎‏یک بار، درش باز نمی شود. لذا در جنب این مدرسه، زمینی به مساحت تقریبی چهار‏‎ ‎‏هزار متر باغ انگوری و میوه های درختی که آن هم در اثر مسن بودن این باغ، از بین‏‎ ‎‏رفته و به صورت خرابه درآمده است که فی الحال بدون بهره می باشد. اخیراً از مقام‏‎ ‎‏جمهوری اسلامی، بودجه برای بیمارستانی در این محل تعیین و سیصد پارچه آبادی،‏‎ ‎‏از این استفاده خواهند نمود که تا حال فاقد بیمارستان می باشد. اهالی محل از‏‎ ‎‏این جانب تقاضا نمودند که از محضر مبارک امام استفتا شود که آیا این زمین که دارای‏‎ ‎‏قابلیت بسیار خوبی ـ جهت بیمارستان از نظر جا و محل مناسب و نزدیک آب قنات ـ‏ ‎‏می باشد. آیا اجازه می فرمایند که در این زمین، بیمارستان بنا نمایند؟ در ضمن وراث‏‎ ‎‏واقف هم، همین آرزو را دارند تا نظر امام امت چه باشد. توضیحاً زمین مزبور جزو‏‎ ‎‏موقوفات همین مدرسه می باشد.